Hestori dashurie

Histori Dashurie .......... [ Te Verteta ]

--------------------------------------------------------------------------------

Ishte Nje Dit E Bukur, Nje Dite Dielli...fundi I Shkolles. Ishin Ulur Ne Park Dy Shoqe Duke Biseduar Qysh Me Mbaru Lidhjen Me Djalin Qe E Pritshin. Shoqja1 I Thojke: "kallxoj Te Verteten. Kallxoj Qe Nuk Mundeni Me Qen Sebashku, Sepse Ti Je Shqipetare E Aj Jo."
Shoqja 2: "po, Vetem Me Vjen Shum Veshtir Mi Than, Se Aj Nuk I Kupton Keto Sene.."
Cingrroj Telefoni I Shoqes 2. Ishte Aj, E Pyti Ku Jan. Shoqja 2 I Tregoj Dhe Aj Tha Qe Po Vjen. Pas Disa Minutave Aj Erdh Me Biciklet, Si Zakonisht. Ishte Pak I Lodhur Se U Ngut. U Ul Afer Shoqes 2 (femnes E Ti).
Shoqja 2 : "kom Diqka Per Te Treguar"
Djali: "qka"
Shoqja 2. "ti E Din Qe Jam Une Shqipetare."
Djali: "po"
Shoqja:"..e Deshta Me Te Kallxu Qe Tek Ne...tek Ne Jan Senet Pak Ma Ndryshe Se Te Ju.."
Djali Vetem E Shikojke: " E Qka Po Don Me Tregu Me Kete Pune..? Nese E Don Tjeter Kon S'ka Problem..nuk Kom Qef Me Kan Ne Rruge Tende.."
Shoqja 2: "jo Jo..puna Eshte Qe Nuk Guxoj Me Pas ....frajer..."
Shoqja 1 Ishte Ulur Afer Tyre Dhe Ndegjojke Qka Po Flisin. E Kuptojke Shoqen 2, Edhe Sepse Vet Nuk Eshte Shqipetare E Ka Dit Se Qfar Presjoni E Kishte Ajo.

Djali: " Qka Po Don Me Then Me Kete Fjal?"
Shoqja 2 : "une Jam Shqipetare E Ti S'je..kjo Lidhje Nuk Ban."
Djali: " Aha, Ok.
Kerkush Nuk Foli...
Shoqja 1: "mundeni Me Qen Shok"
Djali: " Po Normal..shok Mundemi Me Mbet, Masi Kjo Lidhje Nuk Funksjonon."
Shoqja 2: " Po" (u Mundojke Mos Me Qajt, Te Dyt Rrishin Serioz)
Erdhen Do Shok Dhe Folshin Dhe Bejshin Hajgare Sikur Mos Te Ka Ndodh Asgje, Sikur Mos Te Ishte Vra Nje Zemer, Sikur Mos Te Ishte Thyer Nje Enderr. Kur Shkun Te Gjith Dhe Mbeten Vetem Shoqja 1 Dhe 2...filloj Vujtja Dhe Rreshiti Loti I Par, Loti I Dyt...lotet Dhe Dhimbja Qe Zgjati Dy Vite..tash Perseri Jan Kryqu Rruget E Tyre Te Ati Djalit Dhe Shoqes 2, Por Asgje Me Nuk Do Te Jet Si Perpara... Vujtja Dhe Dhimbja Ne Ate Koh Te Vajtimit Ishte Diqka Jonormale, Qdo Nate Dojke Zemra Me Dal Prej Trupit Dhe Mu Nda Copa Copa..por Kaun Vitet Dhe Kaloj Dhimbja..mbeti Vetem Shpraztina Qe Sod Ndoshta Dikush Tjeter E Mbush Me Dashuri

Fati jonè

--------------------------------------------------------------------------------

I hapi Syté dhe e shohé qe gjindena ne Spital. Afer meje Ti. Foshnjen ne Dorè, me Lotè ne Sy. Sa nje Kukull ne Doren tende po mer Frymè, sikur te ishte Loder.
Por nuk ishte Loder, ishte Krijes e Dashurisè tonè.
Dhoma e zbeht, sikur unè, Dhoma e ftoft, sikur Era e Dimrit, qe frynte nga Dritarja e hapur. Ti ende afer meje, me shikon, me Bebè ne Dorè…..
Shtrihesh afer meje, ma shtrengon doren dhe me thua qe gjdogje esht ne Rregulll, me thua se tash Dashuria joné esht lindur ne ketè Foshnje.
Beben e vendos ne mes dhe vazhdon te e shikojsh. Sa embel po mer Frym, Djali im.
Dy Njerzt me te dashur te Jetes ime, se bashku me nje Shtrat afer meje.
Ndjeja Ligshtesi dhe Era frynte ftohtè…
Lindi Femiju jonè, gjithmonè qe e kishim enderrua.
Ku ishte familja jonè?
Ku jan Prinderit qe me rriten.
Nuk ishin aty. Nuk kan qen aty prej nga dita qe vendosa te behem Gruaja jote.
Sa veshtir kur Prindi nuk ta jep Fjalen e mire per Jetè, por te Nem, te perjashton nga Shpija dhe nga Jeta e tyre pergjithmoné.
Edhe pse me mbajti Nana 9 muaj ne Barkè, sikur e mbajta un Foshnjen time.
A nuk ishte mjaft qe u martuam pa dashje te Prinderve?
A nuk ishte mjaft qe u duftè te ikim, vetem per mos te ma mbysin Dashurin e jetes time. Ty.
Por ty nuk te ka interesuar kurré.
Me ke dasht dhe jemi martuar.
E sot e kemi Familjen toné. Por ku jan Familjet tona ?
Ndoshta nuk e diné qe kam lindè….ndoshta e diné por nuk duan te na shohin Trashigimin???
E di qe vetem Urrejte ndjejn ata per ne.
Familja e Ati me urren mua, sepse jau largova Djalin nga Shpija
Familje Ime te urren Ty sepse ta dhurova Jeten time,
Nuk e kemi pas lehté.
Unazen ma blejte te nje Tregtar i varfunè….Unazè per ty nuk kisha
Sa shpesh ja kam shpreh Zotit deshiren qe te naj jep Mundesine me i ndrru Unazet te Kalaja e Durresit…dhe me be Martes sipas Traditav tona.
Zoti naj Fali Njeritjetrin,- kjo mjaftonè….
Nuk me duhet Pasurija jote.
Edhe pse nuk ke Para, te gjithat me Vlerè i ke ne Zemer.
Edhe pse kena jetu me Minimum te Gjerave qe nevoiten, Maksimumin ma ke dhen ne Dashuri.
I tregove Botes qe me don mua. E ke lan Familjen tende dhe ke ikè me mua.

Ne ket Ditè Dimri e mbulloj Foshnjen ne Qebe dhe nisemi se bashku per Shtepi….
Nisemi Doré per Dore, sikur ne at Naté qe u nisem kur e murem Rrugen e perjetshme.
Nuk me duhet Mjeku, Ilaqi jem je ti.
Nuk me duhet Spitali, Spitalin e kam ne shtepin tonè ne Malesi.
Aty ku nuk ka pengon askush.
Ku askush nuk naj nderpen Harmoninè e Jetes tonè.
Ku nuk jeton Haké dhe Urrejte por vetem Dashurija jonè.
A te kujohet ajo Natè, kur me pyte, pse po bije Shi kaq shumè, ne ket Malesi te shkretè.
Dhe unè tu pergjegja “Qielli po qané, sepse spo mundet me besu qe egziston nje Dashuri kaq e madhe mbes dy njerzve”
Foshnjes ja fshi Lotèt nga Fetyra….dhe vazhdoj te tapalloj me ty neper Shkretinè e Maleve te Shqiperisè.
Ketu gjetem Siguri nga Urrejtja e Familjes tonè. Por e gjetem edhe Rehatin per nje Jetè te Gjatè

Te dua...

E shikon kete qe te kam shkruar ketu siper?Eshte gjeja me principale,me e rendesishmja,
eshte me e veshtira por eshte unike sepse...po te shpreh ate qe ndiej per ty!
Te thuash Te dua... me beso, nuk eshte e lehte...duhet te jesh e sigurte qe e ndjen me te
vertete, te kuptosh qe shpesh duhet te jete e njejte,por mbi te gjitha eshte gjeja me spontane
qe mund ta ndjeje nje njeri.I dashur, e shikoj qe me ty cdo gje eshte ndryshe,cdo gje eshte
e bukur, e lehte tani qe ti je pjese e jetes time & cdo moment te jetes time dua ta ndaj me ty!
Sa e cuditeshme, apo jo?? Per pak kohe arrita te njoh nje pjese tenden,mesova te njoh te
mirat, difektet e tua...Per pak muaj arrita te beja gjene me te bukur & absolute ne Bote,qe cdo
vajze do e deshironte...Te dashurova...sa e bukur kjo fjale & ti e transformove ate ne gjene me
te bukur te kesaj Bote! Zemer... u be kohe qe jemi bashke, edhe perse jemi larg...ka ndodhur
qe shpesh kemi diskutuar, kemi pasur kontradita por...nuk mund ti quaj asgje, sepse...jane gjera
normale qe mund ti kene dy persona. Tani je bere njeriu me i rendesishem i jetes time,qe kam
me shume nevoje, qe me keshillon, qe me degjon, & qe me ben te ndjehem e rendesishme...!!
Me ty ndihem shume mire, me ben te qesh, me ben te qaj ndonjeher, me ben te nervozohem...
Me ben te ndihem Unike & Speciale per ty...Je i vetmi person ne jeten time qe dua me te vertete,
& qe vazhdoj te dua thjeshtesine tende,embelsine, simpatine tende & te gjitha cilesite e tua qe
me bejne te ndjehem e rendesishme ne jeten tende...E shikon i dashur?? Une besoj qe mund te
bej cdo gje per ty, mjaftojne ca xheste qe te bejne te kuptosh qe c`te duhet & c`duhet te besh
per te ecur perpara,vetem une edhe ti mund ta bejme...te ndryshojme jetet tona!

Shume, shume kohe me pare ekzistonte nje ishull, ku jetonin gjitha
ndjenjat e njerezve: humori i mire, merzitja, dituria...dhe gjitha
ndjenjat e tjera, edhe dashuria. por nje dite ndjenjat moren lajmin e
keq, se ishulli do permbytel. keshtuqe te gjithe pergatiten anijet dhe
po braktisnin ishullin. vetem dashuria deshironte te priste deri ne
momentin e fundit. Para se ishulli te fundosej, dashuria kerkoi ndihme.
Pasuria po kalonte me nje anije luksose perpara Dashurise. Ajo e pyeti:
"Pasuri
a mund te me marresh me vete?"
" Jo, nuk mundem. Ne anijen time une
kam shume ar dhe argjend. Nuk ka me vend per ty."
Atehere Dashuria
pyeti Krenarine, e cila po kalonte me nje anije te mrekullueshme para
saj:
"Krenari, te lutem, a mund te me marresh me vete?"
"Dashuri,
nuk mund te mar me vete" u pergjigj krenaria "ketu cdo gje eshte
perfekte. ti mund ta prishesh anijen time"
Atehere Dashuria pyeti
Merzitjen, e cila po kalonte para saj:
"Merzitje te lutem me merr me
vete"
"Ah Dashuri" tha merzitja "jam aq e merzitur, sa me duhet te
rri vetem"
Edhe humori i mire po kalonte para Dashuris por qe aq i
kenaqur sa nuk e degjoi qe Dashuria po e therriste.
Papritur u degjua
nje ze
"Eja dashuri, te marr une me vete"
ishte nje ze i moshuar,
ai qe foli/
Dashuria ishte aq mirenjohese dhe e lumtur sa qe harroi
ta pyeste te moshuarin per emrin. Kur mberriten ne toke ai iku. Dashuria
e vuri re se ishte shume borxhli, pranda pyeti Diturine:
"Dituri, a
mund te me thuash se kush me ndihmoi?"
"Ishte koha" u pergjigje
Dituria
"Koha?" pyeti dashuria. "perse me ndihmoi koha?"
Dhe
Dituria u pergjigje:
"Sepse vetem koha e kupton se sa e rendesishme
eshte ne jete Dashuria."